فرازی آهنگین از استاد حجت اللّه شاهبداغی

فَلَمّٰا ذَهَبُوا بِهِ وَ أَجْمَعُوا أَنْ يَجْعَلُوهُ فِي غَيٰابَتِ اَلْجُبِّ وَ أَوْحَيْنٰا إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هٰذٰا وَ هُمْ لاٰ يَشْعُرُونَ﴿۱۵﴾ پس وقتى او را بردند و همداستان شدند تا او را در نهانخانهء چاه بگذارند[چنین کردند]. و به او وحى کردیم که قطعا آنان را از این کارشان-در حالى که نمى دانند- با خبر خواهى کرد. (۱۵)